توکن های حکومت داری چیست؟
توکن های حاکمیتی به دارندگان این حق رای می‌دهند که در مورد مسائلی که بر توسعه و عملیات یک پروژه بلاک چین حاکم است، رأی دهند. این روشی است برای پروژه ها برای توزیع قدرت تصمیم گیری در جوامع خود. این مدل حاکمیت غیرمتمرکز به همسو کردن منافع دارندگان توکن با منافع پروژه کمک می‌کند.
فهرست مطالب این صفحه
مقدمه
بسیاری از شرکت‌های سنتی توسط هیئت مدیره یا گروه کوچکی از مردم اداره می‌شوند که می‌توان آن را به عنوان حاکمیت متمرکز طبقه‌بندی کرد. میانگین اندازه هیئت مدیره بزرگترین شرکت ها حدود 10 نفر است. آنها قدرت زیادی بر نحوه اداره شرکت ها دارند. مدیران می توانند مدیران کلیدی را نامزد یا اخراج کنند، تصمیم بگیرند در کدام پروژه ها سرمایه گذاری کنند و استراتژی شرکت را تعیین کنند.
توکن های حاکمیت نشان دهنده روشی متفاوت برای اداره سازمان ها هستند. برای سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO) و امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) ، مدلی که توکن‌های حاکمیتی نشان می‌دهند، یک روش حکمرانی منصفانه‌تر، غیرمتمرکز و شفاف‌تر را ارائه می‌دهد.
در بیشتر موارد، یک نشانه برابر با یک رای است. این توکن ها برای اتصال جوامع به یکدیگر طراحی شده اند تا اطمینان حاصل شود که پروژه های بلاک چین می توانند به طور سالم توسعه یابند.
توکن های حکومتی چگونه کار می کنند؟
توکن های حاکمیتی روش اصلی برای تحقق حاکمیت غیرمتمرکز در پروژه های DAO، DeFi و برنامه های غیرمتمرکز (DApp) هستند. آنها اغلب به دلیل وفاداری و مشارکت آنها در جامعه به کاربران فعال اعطا می شوند. به نوبه خود، دارندگان توکن در مورد مسائل اصلی رای می دهند تا از توسعه قوی پروژه اطمینان حاصل کنند. به طور معمول، رای گیری از طریق قراردادهای هوشمند انجام می شود ، در این صورت نتایج به طور خودکار اجرا می شوند.
یکی از اولین توکن‌های حاکمیتی توسط MakerDAO صادر شد ، یک DAO مبتنی بر اتریوم که زیربنای DAI استیبل کوین دارای وثیقه رمزنگاری شده است. پروتکل Maker توسط دارندگان توکن حاکمیتی آن به نام MKR اداره می شود. یک توکن MKR برابر با یک رای است و تصمیمی که بیشترین آرا را داشته باشد اتخاذ می شود. دارندگان توکن در مورد موضوعات مختلفی مانند انتصاب اعضای تیم، تعدیل هزینه ها و اتخاذ قوانین جدید رأی می دهند. هدف اطمینان از ثبات، شفافیت و کارایی استیبل کوین MakerDao است.
مثال دیگر Compound است ، یک پروتکل DeFi که به کاربران اجازه می دهد تا ارزهای رمزنگاری شده را قرض دهند. این توکن حکومتی به نام COMP را صادر می کند تا به جامعه کاربران خود اجازه دهد تا در مورد تصمیمات کلیدی رای دهند. توکن ها متناسب با فعالیت های زنجیره ای کاربران تخصیص داده می شوند. به عبارت دیگر، هرچه بیشتر در Compound قرض بدهید و وام بگیرید، توکن های COMP بیشتری دریافت می کنید.
مشابه MakerDAO، یک توکن COMP برابر با یک رای است. کاربران همچنین می توانند توکن های خود را به دیگران واگذار کنند تا از طرف آنها رای دهند. قابل ذکر است که کامپوند در سال 2020 کنترل کلید مدیریت شبکه را رها کرد. این بدان معناست که این پروژه به طور کامل توسط دارندگان توکن آن بدون هیچ گونه روش حاکمیتی جایگزین اداره می شود.
دیگر توکن های حاکمیتی قابل توجه شامل مواردی است که توسط صرافی غیرمتمرکز Uniswap و PancakeSwap ، پلتفرم وام دهی DeFi Aave ، جامعه Web3 NFT ApeCoin DAO و پلتفرم دنیای مجازی Decentraland صادر شده است.
هر پروژه قوانین متفاوتی را در مورد نحوه عملکرد توکن های حاکمیتی خود تعیین می کند. توکن ها بر اساس مدل های محاسباتی مختلف بین سهامداران، از جمله تیم موسس، سرمایه گذاران و کاربران توزیع می شوند. برخی از نشانه های حاکمیتی فقط در مورد مجموعه خاصی از مسائل حاکمیتی رای می دهند، در حالی که برخی دیگر به اکثر موارد رای می دهند. برخی از توکن های حاکمیتی می توانند سود مالی کسب کنند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند.
مزایا و معایب توکن های حکومتی
توکن های حاکمیتی دارای مزایای بزرگی هستند. آنها می توانند ناهماهنگی منافع را که اغلب در حکومتداری متمرکز دیده می شود، از بین ببرند. حاکمیت غیرمتمرکز که توسط نشانه‌های حاکمیتی فعال می‌شود، این قدرت مدیریت را به جامعه وسیعی از ذینفعان منتقل می‌کند و منافع کاربران و خود سازمان را همسو می‌کند.
یکی دیگر از مزیت های توکن های حکومتی، توانایی ایجاد جوامع فعال، مشارکتی و نزدیک است. هر دارنده توکن برای رای دادن و بهبود پروژه تشویق می شود. از آنجایی که یک نشانه بیشتر برابر با یک رای است، می‌تواند زمینه را برای تصمیم‌گیری منصفانه‌تر و عادلانه‌تر فراهم کند. هر دارنده توکن می‌تواند پیشنهادی را برای رأی‌گیری ارائه کند. جزئیات هر رأی برای دیدن همه باز است، که احتمال تقلب را کاهش می دهد.
بزرگترین چالش توکن های دولتی، به اصطلاح مشکل نهنگ ها است. نهنگ ها افرادی هستند که درصد زیادی از یک رمزارز خاص را در اختیار دارند. اگر بزرگترین نهنگ‌های یک پروژه کریپتو، بخش قابل‌توجهی از عرضه کلی توکن حاکمیت آن را در اختیار داشته باشند، می‌توانند روند رای‌گیری را به نفع خود تغییر دهند. پروژه ها باید مطمئن شوند که مالکیت توکن واقعاً غیرمتمرکز و به طور مساوی توزیع شده است.
اما حتی اگر توکن های حاکمیتی به طور عادلانه و گسترده توزیع شوند، هیچ تضمینی وجود ندارد که تصمیمات اکثریت همیشه برای پروژه ها بهترین باشند. نظام های انتخاباتی تک نفره و تک رای سابقه طولانی دارد و سابقه آنها در هم پیچیده است. مواردی وجود داشته است که دارندگان توکن حاکمیتی به نفع تیم‌های موسس و سرمایه‌گذاران بزرگ به هزینه جامعه گسترده‌تر رأی می‌دهند.
آینده توکن های حکومتی چیست؟
به عنوان یک نوآوری که در فضای رمزنگاری به وجود آمده است، توکن های حاکمیتی می توانند در بخش های بیشتری کاربرد گسترده تری پیدا کنند. جنبش Web3 مکانی است که توکن های حاکمیتی می توانند به ایجاد یک اینترنت غیرمتمرکز کمک کنند. همانطور که DeFi و DAO ها شتاب می گیرند، صنایع دیگری مانند بازی می توانند این مدل حاکمیتی را اتخاذ کنند.
توکن‌های حاکمیتی برای رفع مشکلات به محض ظهور، به تکامل خود ادامه خواهند داد. ممکن است مکانیسم های جدیدی برای مقابله با مشکل نهنگ یا راه های دیگری برای بهبود روند رای گیری وجود داشته باشد. روش‌های جدیدی برای تفویض آرا ممکن است ظاهر شود. این فضا احتمالاً پیچیده‌تر می‌شود، در حالی که نوآوری‌های جدید همچنان ادامه دارد.
یکی دیگر از عوامل مهم تأثیرگذار بر آینده توکن های حاکمیتی، تغییرات بالقوه نظارتی است. برخی از دولت ها ممکن است این توکن ها را به عنوان اوراق بهادار در نظر بگیرند. این می تواند آنها را تحت قوانین سختگیرانه قرار دهد و بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد.
پایان
توکن های حاکمیتی هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند. آنها رشد قوی بسیاری از پروژه های DeFi و DAO را تسهیل کرده اند. با داشتن قدرت رای برای تعیین مدیریت پروژه ها، این توکن ها سنگ بنای تمرکززدایی هستند.
اصل یک توکن، یک رأی، کاربران و جامعه را در مرکز قرار می دهد تا زمانی که توکن ها به طور نسبی بین اعضای جامعه توزیع شده باشند. توکن های حکومتی ممکن است در آینده به گسترش خود ادامه دهند. شبکه‌های متعلق به کاربر، پروژه‌های Web3 و بازی‌ها می‌توانند توکن‌های حاکمیتی را برای ایجاد اکوسیستم‌های غیرمتمرکز پر جنب و جوش‌تر اتخاذ کنند.
دیدگاهتان را بنویسید